از بیماری استیل بزرگسالان چه میدانید؟

علایم بیماری استیل بزرگسالان

اکثر افراد مبتلا به بیماری مفصلی استیل بزرگسالان، ترکیبی از علائم و نشانه های زیر را دارند: 
 

تب

ممکن است تب روزانه حداقل 102 فارنهایت (38.9 C) برای یک هفته یا بیشتر را داشته باشید.

تب معمولاً در اواخر بعدازظهر یا اوایل عصر به اوج خود می رسد.

شما ممکن است روزانه دو مرتبه افزایش تب را داشته باشید و بعد درجه حرارت تان به حالت عادی برگردد.
 

جوش

جوش های صورتی رنگی ممکن است بیاید و با تب همراه شود.جوش معمولاً در بدن، بازوها و یا پاهای شما ظاهر می شود. 
 

گلو درد

این یکی از اولین نشانه های بیماری مفصلی استیل بزرگسالان است. غدد لنفاوی در گردن شما ممکن است متورم و نرم باشند.
 

مفاصل ورم کرده و دردناک

مفاصل شما - به خصوص زانوها و مچ دست- ممکن است خشک، دردناک و ملتهب باشند.

مچ پا، آرنج، دست ها و شانه ها ممکن است درد داشته باشند. ناراحتی مشترک معمولاً حداقل دو هفته طول می کشد. 
 

درد ماهیچه

درد ماهیچه ای معمولاً کاهش می یابد و با تب آلوده می شود، اما درد می تواند به اندازه کافی شدید باشد تا فعالیت های روزانه شما را مختل کند.

نشانه ها و علایم این اختلال می توانند از شرایط دیگر شامل لوپوسو نوعی سرطان به نام لنفوم تقلید کنند.
 

علل بیماری مفصلی استیل بزرگسالان

علت اصلی این بیماری مشخص نیست و یک بیماری ایدیوپاتیک است. به عقیده دانشمندان، پاسخ غیر طبیعی یا اغراق آمیز به یک عفونت یا ماده سمی ممکن است باعث این اختلال شود. برخی محققان معتقدند که ابتلا به بیماری استیل با شروع در بزرگسالی، یک سندرم خود التهابی است.

سندرم‌های التهابی خودکار گروهی از اختلالات‌اند که با دوره‌های مکرر التهاب به دلیل ناهنجاری سیستم ایمنی ذاتی، مشخص می‌شوند و با اختلالات خود ایمنی فرق دارند. در سندرم خود التهابی سیستم ایمنی تطبیقی دچار خطا و نقص شده ​​و به اشتباه به بافت‌های سالم حمله می‌کند.

محققان همچنین بر این باورند که سایتوکاین‌ها (پروتئین‌های تخصصی ترشح شده از سلول‌های خاص سیستم ایمنی که باعث تحریک یا مهار عملکرد سایر سلول‌های سیستم ایمنی بدن می‌شوند) و همچنین (Interleukin-1)، سیتوکینی که واسطه پاسخ سلول به التهاب شناخته می‌شود، ممکن است در گسترش استیل بزرگسالان نقش داشته باشند.

یافته‌های بالینی غیر عادی مربوط به اینترلوکین ۱ در برخی از افراد مبتلا به بیماری استیل با شروع در بزرگسالی و درمان با دارو برای جلوگیری از فعالیت اینترلوکین -۱ به دست آمده است. همچنین به نظر می‌رسد که سیتوکین‌هایی شامل اینترلوکین ۶ (IL-6) و فاکتور نکروز تومورآلفا (TNF-alpha) نقش مهمی در پیشرفت استیل بزرگسالی دارند.


 

عوامل خطر در بیماری استیل بزرگسالان

سن عامل خطر اصلی بیماری مفصلی استیل بزرگسالان است:

یک برابر در 15 تا 25 سالگی و دو برابر در 36 تا 46 سالگی. مردان و زنان به یک اندازه در معرض خطر هستند. 1
 

عوارض

 

- تخریب مفاصل

التهاب مزمن می‌تواند باعث تخریب مفاصل شود. شایع‌ترین مفاصل درگیر عبارتند از مفاصل زانو و مچ دست. کمتر مفاصل گردن، پاها، انگشتان و ران مبتلا می‌شوند.
 

- التهاب قلب

التهاب پرده بیرونی قلب (پریکاردیت) و یا التهاب بخش‌های عضلانی قلب (میوکاردیت) ممکن است بروز کنند.
 

- تجمع مایعات در اطراف ریه

التهاب ممکن است باعث تجمع مایعات در اطراف ریه‌‎ها گردد و این تجمع باعث می‌شود به سختی نفس عمیق بکشید.

- آرتریت چند مفصل

- بیماری کبدی

- بزرگ شدن طحال
 

تشخیص

هیچ آزمایش تشخیصی برای این بیماری وجود ندارد.

آزمایش‌های تصویربرداری می‌تواند تخریب ناشی از بیماری را نشان دهد.

آزمایش خون می‌تواند سایر بیماری‌ها که علائم آن شبیه این بیماری باشد را رد کند. 2
 

درمان

پزشکان از داروهای متعدد برای درمان بیماری استیل بزرگسالان استفاده می‌کنند. نوع دارویی که برای بیمار تجویز می‌شود، به شدت علائم بیماری و عوارض جانبی دارو بستگی دارد.
 

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی  (NSAIDs)

داروهای ضد التهاب بدون نسخه مثل ایبوپروفن (ادویل، موترین IB  وغیره) یا ناپروکسن سدیم، ممکن است به بهبود درد و تخفیف التهاب مفاصل کمک کند.

ضد التهاب‌های غیر استروئیدی قوی را باید با نسخه پزشک تهیه کرد. این داروها می‌توانند موجب آسیب کبدی شود، بنابراین بهتر است که فرد برای بررسی عملکرد کبد، به طور منظم آزمایش خون بدهد.
 

استروئید ها

  اغلب افراد مبتلا به بیماری استیل بزرگسالان، نیازمند مصرف داروهای استروئیدی مثل پردنیزون هستند. این داروهای قوی التهاب را کاهش می‌دهند، اما ممکن است مقاومت بدن در مقابل عفونت را نیز کمتر کرده و احتمال ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهند.
 

متوتروکسات (Methotrexate)

داروی متوتروکسات (ترکسال) را معمولا همراه با پردنیزون تجویز می‌کنند تا بتوان دوز مصرف پردنیزون را کمتر کرد.
 

تعدیل کننده‌های پاسخ بیولوژیک

داروهایی مثل ایمفلکسی مب ( infliximab)،ادالیموماب (adalimumab) و اتانرسپت (etanercept) می‌تواند مفید باشد اما تاثیرات مصرف طولانی مدت آن‌ها هنوز مشخص نیست. اگر داروهای دیگر موثر واقع نشوند، پزشک ممکن است مصرف داروهایی مثل آناکینرا (anakinra)، توسیلیزوماب (tocilizumab)، ریتوکسیماب (rituximab) را توصیه کند.


 

سبک زندگی و درمان‌ های خانگی

 

داروهایتان را دریابید

  حتی اگر بعضی روزها علائم خاصی مشاهده نمی‌کنید، باز هم مصرف داروها طبق دستور پزشک الزامی است. کنترل التهاب به کاهش خطر بروز عوارض کمک می‌کند.
 

مکمل‌های غذایی مصرف کنید

اگر دوز بالای پردنیزون مصرف می‌کنید، با پزشک در مورد مصرف کلسیم و ویتامین D مشورت کنید تا از از این طریق از پوکی استخوان جلوگیری کنید.
 

تحرک داشته باشید

اگر چه به هنگام درد مفاصل نمی‌توانید به راحتی حرکت کنید، اما انجام نرمش‌ها و حرکات ورزشی برای تمام انواع آرتریت توصیه می‌شود.

ورزش کردن به حفط دامنه حرکتی کمک می‌کند و از سفتی و درد مفاصل می‌کاهد.
 

آمادگی برای ویزیت پزشک

 ابتدا ممکن است درباره مشکل خود با پزشک خانواده مشورت کنید. اما احتمالا وی شما را به یک متخصص بیماری‌های مفصلی (روماتولوژی) ارجاع خواهد داد.

کاری که شما می‌توانید انجام دهید

زمانی که از پزشک خود وقت ملاقات می‌گیرید، در مورد این که پیش از ملاقات چه اقداماتی (مثل ناشتایی برای معاینه یا آزمایش) باید انجام دهید، سوال کنید. می‌توانید لیستی از موارد زیر تهیه کنید:

تمامی علائم بیماری و همچین زمان شروع آن و این که چه موقع  این علائم به اوج می رسند را یادداشت کنید.

سوابق بیماری و همچنین سایر بیماری‌های خود را یادداشت نمایید.

تمام داروهایی که مصرف می‌کنید، همچنین مکمل‌ها و ویتامین‌ها را به همراه دوز مصرفی آنها یادداشت کنید.

سوال‌های خود را یادداشت نمایید.

در صورت امکان یکی از دوستان یا اعضای خانواده تان را همراه خود ببرید تا اطلاعاتی را که پزشک به شما می‌دهد، به خاطر بسپارند.

اصلی ترین سوالاتی که در خصوص این بیماری می‌توان از پزشک پرسید شامل موارد زیر است:

علت اصلی بروز این علائم چیست؟

عوامل احتمالی دیگر در ایجاد این علائم کدامند؟

انجام چه آزمایشاتی مورد نیاز است؟

آیا این وضعیت موقتی است یا دائمی؟

بهترین اقدام ممکن کدام است؟

چه روش‌های درمانی جایگزینی برای گزینه درمانی پیشنهادی شما وجود دارند؟

من دچار بیماری (یا بیماری‌های) دیگری نیزهستم. چگونه می‌توانم این دو بیماری را باهم مدیریت کنم؟

آیا رژیم غذایی یا محدودیت خاصی را باید رعایت کنم؟

آیا باید به یک متخصص مراجعه کنم؟

آیا بروشور یا کتابی در مورد این بیماری وجود دارد که بتوان آنرا مطالعه کرد؟ خواندن چه وب سایتی را پیشنهاد می‌کنید؟

در پرسیدن سوالات دیگری که به ذهنتان می‌رسد، غیر از آنچه ذکر شد تردید نکنید.
 

سوالات احتمالی پزشک از شما

علائم از چه زمانی شروع شده است؟

آیا این علائم دائمی هستند و یا رفت و برگشت می‌کنند؟

چه وقت این علائم به اوج شدت خود می رسند؟

چه درمان‌ها یا مراقبت‌هایی را امتحان کرده‌اید؟

آیا این خود مراقبتی یا روش‌های درمانی موثر واقع شده‌اند؟

آیا مبتلا به بیماری‌های دیگر نیز هستید؟ 3

پی نوشت:
1.www.namnak.com
2.www.tebyan.com
3.www.virtualdr.ir